Blogpost. Over de gepasseerde, geluisterd en gezien.

Hallo allemaal. Dit is de tweede blogpost gewijd aan alles wat ik zag, geslaagd en luisterde. Dus laten we naar beneden gaan.

Deus ex: onzichtbare oorlog.

Over het algemeen in mijn geheugen de uitdrukking “Deus ex machina” geassocieerd met expressie “God uit de auto”, het moment in het stuk aangeeft, wanneer een acteur die God speelt en zich in de laatste oplossing voor bepaalde problemen op een bepaald mechanisme heeft gewaarborgd. En hier is de uitdrukking “Deus Ex” – een heel ander verhaal dat in mijn hoofd wordt geassocieerd met Afgroeien afgrond tussen rijk en arm, schaduwregeringen, Nanotechnologieën en een beangstigende weerspiegeling van de toekomst, die onvermijdelijk zullen komen.

De eerste deus ex gaf me grote indrukken. Na het drie jaar geleden te hebben geprobeerd, heb ik het spel herhaaldelijk gerepareerd en durfde ik niet eens op de deinstal -knop te drukken. De hele wereld, die niet zeker weet of het morgen zal zijn, heeft me op de eerste passage geabsorbeerd. Het project van twaalf jaar geleden stelt niet altijd aangename vragen die de moeite waard zijn om antwoorden te vinden. De game was chic.

Twee jaar na de release van het eerste deel is het tweede deel geboren om te licht … en ik heb er totaal verschillende indrukken van.

Ik zeg meteen: de versie voor pc, op zijn zachtst gezegd, is slecht. Eeuwige vertragingen, bevriezen, veranderingen in de frequentie van personeel en t.D. Een vreselijke porte van het spel met Xbox is gemaakt van zichzelf gevoeld.
De sfeer van de eerste deus ex ruikt niet eens. Als het eerste deel meestal somber, zwaar en onderdrukkend was, wat geeft ons dan in ruil daarvoor Deus ex: onzichtbare oorlog? Niets speciaals. NIETS.

Gameplay -game een stap Wallacebet Casino bonussen achteruit. Als het in het eerste deel mogelijk was om op verschillende manieren door één missie te gaan, dan in de helft van de missies aEr zijn geen lijnen van de hersenloze uitvoering van alle levende dingen. Nog een innovatie, de reden voor de introductie waarvan was Oriëntatie op de console – Universele munitie. Dit ontmoedigde me uiteindelijk in het positieve einde van de serie.
Ja biomodes(Dit is evolutie nanoagmentatie uit het eerste deel) ondergaat geen significante uitbreiding.
De plot verdient een afzonderlijke beschrijving. In vergelijking met alle andere game -elementen is het niet slecht. Er zijn echter een dozijn tekortkomingen die beroemde voordelen overlappen. Er zijn meer vragen dan antwoorden. Er is praktisch geen filosofische verklaring. De personages zijn vreselijk slecht uitgewerkt (nou ja, behalve die in het eerste deel). De wereld kan het niet echt weten.

Over het algemeen bleek het spel rauw, saai en uitgerekt te zijn.

Call of Duty: Modern Warfare 3.

In het kort: singleplayer zuigt, de multiplayer is allemaal gebouwd op de onbalans. De graphics werden erger (!) dan in het vorige deel, is de gameplay saai en saai, omdat deze veel gemakkelijker is geworden (Hoewel hoe je een code -gameplay gemakkelijker kunt maken?)).

Dat ik keek:

HElena Milya.

Voor mij persoonlijk was de bioscoop zwaar. Een mystiek drama van drie uur over een gevulde kwaadaardige wereld – zoiets kan worden beschreven “Groene mijl“. De film toont een verhaal Paul Edzkomb, opzichter c Blokkeren “E” Prison “Cold Mountain” – In het blok zelfmoordterroristen, Bijgenaamd “Green Miles”. Een enorme zwarte man wordt daarheen gebracht John Coffee, die wordt beschuldigd van verkrachting en moord op twee meisjes. In de toekomst zullen we het verbazingwekkende verhaal leren dat de werknemers van het “E” -blok is overkomen.

De film is geweldig over de gevoelens van het publiek. De derde van de film bestaat uit zulke prachtig gemaakte scènes dat je in je knieën moet knijpen om niet te huilen. Er zijn briljante karakters – dit zijn Mr. Jingles, rat een van de gevangenen, en Percy Wetmore, De laffe, slechte klootzak, die werkt als een van de opzichters en gebruikt hun positie van de neef van de vrouw van de gouverneur van de staat, en Bill Worton, crimineel met gek karakter en gedragsmanners.

De scènes van uitvoering worden gedetailleerd gemaakt en zoeken naar echt, ze nemen het voor de ziel.

“Green Mile” stelt ons vragen, de antwoorden op welke onaangenaam of zelfs monsterlijk zijn. Sommige vragen worden echter overgelaten zonder een verstaanbare verklaring. Het leven zelf zal echter deze antwoorden aangeven, lijkt het mij.

Het enige negatieve – het zal niet werken om meer dan 2 keer te zien. Mee eens, de timing van de film is groot genoeg – iets meer dan drie uur.

Over het algemeen, goddelijke cinema. Het plezier is gegarandeerd. Die niet keken, rennen en kijken.